Het is inmiddels al weer bijna 3 weken geleden, maar de laatste uitslag was weer positief: IgM is 7,61. Aangezien mijn andere bloedwaardes goed zijn, is dit eigenlijk het enige dat afwijkt. Alsof dat niet genoeg is trouwens. Maar ik kan er weer even tegen tot de volgende controle. Deze controle ging trouwens niet zonder slag of stoot. Ik had al eerder gemeld dat ik mij wilde laten prikken in Schoonhoven. Dat ging de laatste keer eindelijk goed. Op de dependance van de Groene hart ziekenhuis van Gouda werd ik geprikt door een vriendelijke dame. En binnen 5 minuten stond ik weer buiten en was ik weer thuis. Dat ging een stuk gemakkelijker. Een dag later ging ik naar Rotterdam voor de vergelijkende controle. Het reizen met de auto leverde alweer de nodige irritatie op qua drukte, files en opgeschoten gedrag (blij dat ik, wat dat betreft, niet meer in Rotterdam woon). Prikken gaat ook prima. Alleen blijk ik altijd op het moment te komen dat de rest van Rotterdam denkt dat ze zich ook moeten laten prikken. En weer terug naar Schoonhoven. En wachten op het telefoontje van de dokter. Nee, dus. Ik moest langs bij de dokter. Maar snel een afspraak gemaakt en gelukkig konden Karin en ik nog snel tussendoor. De dokter kwam met de uitslag en vertelde erbij dat ik ook in Schoonhoven was geprikt, maar daar was het misgegaan. Ze hadden de verkeerde waarden gecontroleerd. Het enige positieve was dat ik nu wist dat ik geen reuma heb (pfieuw!). De dokter stelde voor om maar gewoon in Rotterdam te blijven prikken om dit soort dingen te voorkomen. Een keer in de 8 weken is ook wel te doen natuurlijk. En dan weten we zeker dat het altijd goed gaat! En blijft…
Het leven met waldenström
