Tien jaar!

Afgelopen woensdag zei de arts in het Sint Franciscus in Schiedam het nog, al tien jaar. Tien jaar zonder medicatie, tien jaar wait-and-see. Ondanks dat het IgM was gestegen van 25,2 naar 27, 1, was het volgens de dokter een prima uitslag. Alle andere waarden waren goed, dus niks aan de hand. Waar de vorige keren nog gesproken werd over nadenken over pillen of een kuur wanneer de IgM rond de dertig zou komen, bleek dit volgens de laatste onderzoeken bij de 50 te liggen. Dat klonk Karin en mijzelf als muziek in de oren. Binnen 10 minuten stonden we dan ook weer blij buiten en aten we een taartje op de goede uitslag. Na tien jaar is de spierpijn en vermoeidheid wel gestegen, maar dat kan ook aan de leeftijd ligt natuurlijk. Met de ouderdom komen de gebreken. Om dit tegen te gaan, ben ik voor het eerst sinds 5 jaar weer gaan voetballen. En na de eerste keer snap ik niet dat ik dit zolang niet heb gedaan. Wat een leuk spelletje is het toch. Veder ben ik weer begonnen in een startersgroep van de atletiek om mijn conditie op te vijzelen. Eind van het jaar moet ik dan de 6,4 kilometer lange oliebollenloop in één keer kunnen uitlopen. Bijkomend voordeel is dat je dan ook nog buiten komt wanneer het koud is buiten en meer beweging krijgt dan je normaal zou hebben. Alleen oppassen dat ik met voetbal geen blessure oploop. Op naar de oliebollen en 2023!

Eén antwoord op “Tien jaar!”

  1. Netjes! Ik ben ook onder behandeling in het SfG. . Ik heb vijf jaar geleden de diagnose gekregen en heb inmiddels twee keer therapie gehad. Terugkijkend begonnen de eerste symptomen al ruim 10 jaar geleden (35 jaar) dus ik ben ook een (zeer) jonge Waldenström patiënt.
    Ik hoop dat je nog lang klachtenvrij blijft met een mooie kwaliteit van leven!

Laat een antwoord achter aan Jeroen van Diesen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.