Het leven met waldenström
Vorige week woensdag weer naar de hematoloog in het Franciscus Vlietland in Schiedam geweest voor de uitslag van het bloedprikken. Het IgM is gestegen naar de 30. Tien jaar geleden was dit het sein om weer te gaan kuren of pillen te slikken om de stijging de kop in te drukken, maar tegenwoordig houd men 50 aan als kritiek punt. Lees verder “Nu eerst vakantie!”
De laatste update is al bijna een jaar geleden. Toch is er best het één en ander gebeurd. Schreef ik de laatst keer dat ik de oliebollenloop eind van het jaar mee wilde doen, als ik maar niet geblesseerd raakte. Nou, dat is niet gelukt. Wegens teveel enthousiasme kreeg ik tijdens een voetbalwedstrijd last van de hamstring, maar ben ik, eigenwijs, toch door gaan voetballen. Moest ik minstens 4 weken rust houden! Daar ging de opbouw voor de oliebollenloop. Kwam er net voor de kerst ook nog eens corona bij, dus zaten we ook nog eens allemaal thuis in plaats van samen met de hele familie. Kon ik sowieso niet meedoen met hardlopen. Wel weer oud en nieuw gevierd in Lent samen met vrienden. Ten eerste was iedereen weer beter en mocht het ook weer. Het was weer erg gezellig. Lees verder “Daar zijn we weer!”
Twee weken terug kreeg ik de laatste uitslag van het bloedprikken en de arts meldde mij dat het IgM weer was gestegen. Nu was het van 13, naar 15 en nu 17,2 gegaan. De langzame gang omhoog werd ingezet. Nu was er voorlopig nog niets aan de hand, stelde de arts mij gerust, maar toch stof tot nadenken. Normaal gesproken ging men bij een IgM van 30 pas over tot een nieuwe kuur. En dat kon ook met pillen, maar ook een nieuwe Rituximab met immunotherapie betekenen. Om zeker te zijn over de toekomst heeft de arts besloten om mij over te dragen naar een collega die nog beter de weg weet in Waldenström. Lees verder “Hmm….ach ja…”
Oktober nadert en het weer begint om te slaan. Regenachtige dagen, afgewisseld met zon en om 8 uur is het al donker aan het worden. ’s Avonds kan al bijna de kachel aan, want het wordt toch wel een beetje koud binnen. En dat dit niet helemaal aan mij ligt, is het feit dat mijn vrouw elke avond onder een dekentje naar de televisie kijkt. Lees verder “Daar is de herfst!”
Ik zie het, we zijn alweer een half jaar verder sinds mijn laatste bericht. Het fietsen op woensdagochtend heeft niet echt gewerkt. Kinderen, werk, huis en andere zaken hadden toch voorrang. In de tussentijd vond de Waldenström het ook nodig om van zich te laten horen en is mijn IgM van 9 naar 14 gestegen. Lees verder “Op naar de vakantie!”
Ja, het stond er echt! Gefeliciteerd met je kanker! Het bericht kwam via Facebook van een vriend van mij, nadat ik had gemeld dat mijn zoontje jarig was. Ik begreep meteen dat hij bedoelde ‘Gefeliciteerd met je kanjer!’. Ik moest er eigenlijk wel om lachen, maar hij schaamde zich kapot en heeft het snel veranderd. Gezien de staat van mijn lichaam mag ik ook best gefeliciteerd worden, want het gaat al meer dan 5 jaar redelijk tot goed met mij. De laatste blog over onze vakantie dateert van september 2017, dus dat zegt al genoeg. Lees verder “Gefeliciteerd met je kanker!”