Weekje vakantie
Toch maar een weekje op vakantie geweest en wel naar Luxemburg. Voor ons volledig onbekend. Maar het is echt een prachtig land. En maar 350 kilometer rijden. Wanneer je er vanaf België inrijd, valt een fatsoenlijk wegdek al meteen op. De huizen zijn ruim, groot en mooi. En om over de natuur maar te zwijgen. Echt een prachtig land en heel divers. Van vlakke oneindige velden tot prachtige bergachtige gebieden. En daar tussendoor rijd je dan met je auto. Als enige zonder haast, want dat hebben ze blijkbaar allemaal in Luxemburg. Het kan ze niet hard genoeg gaan.
Het is genieten hier!
Na bijna twee maanden wonen in Schoonhoven, kan ik het nu wel zeggen. Het is genieten hier! Nu speelt het mooie weer natuurlijk ook mee, zeker als je een tuin hebt, maar meerdere factoren spelen mee. De rust, ruimte en regelmaat maken het hier tot een fijne locatie. Want ruimte hebben we hier zeker. Alleen al het feit dat Sara en Gijs een eigen kamer hebben (en Gijs eindelijk doorslaapt!), maken al veel verschil. Daarbij komt de tuin en het speelveld voor de deur. Altijd wel kinderen in de buurt om mee te spelen en anders spelen ze wel met elkaar.
Verbouwen
Het is inmiddels ruim een maand geleden dat we de sleutel hebben gekregen van ons nieuwe huis. Vanaf dat moment wordt er druk geklust. Dat betekent veel hee-en-weer rijden van Rotterdam naar Schoonhoven, oppas regelen voor de kinderen en vooral veel regelen met de verschillende werkmensen die bij ons in huis rondlopen. De aannemer, de stukadoor, de loodgieter en de elektriciën. Nu is alleen de aannemer nog druk in het huis. De anderen hebben prima werk afgeleverd.
Dat is even schrikken!
De laatste controle bij de dokter was op 25 juli. De uitslag was goed, dus er is niets aan de hand zou je zeggen. Het weekend er na lekker naar opa en oma Dieren. Veel buiten geweest, lekker wandelen in de Dierense bossen. Gijs en Sara hebben heerlijk gespeeld met water en zand en vonden het allemaal heel gezellig. Zondagavond in de auto naar huis ging het al niet zo denderend. Ik was moe en kortaf en mijn humeur werd alleen maar minder. Maar goed, dat kun je zo eens hebben. Maandagochtend (29 juli) werd ik wakker met stevige hoofdpijn. Die is daarna niet meer weggegaan. Er kwam zelfs koorts bij. De hoofdpijn werd zo erg dat woensdagmiddag de huisarts is langs geweest. Met mijn Waldenström-achtergrond vond zij het toch verstandig om te overleggen met mijn arts in het SFG.
Moe(i)zaam
Na mijn 5e kuur begon het zich al aan te tonen, de ziekte komt meer op de voorgrond. Maar als je eigenwijs bent en gewoon doorgaat, kom je daar te laat achter. Na de 5e kuur was er het feest van mijn schoonmoeder, ze werd 80 jaar. Haar zoon en familie uit Canada kwamen over. De hele week verjaardagen, dagjes uit, fotoshoot en uiteindelijk het feest, het was ook allemaal iets teveel van het goede. Op het feest zelf was ik al opgebrand en de week daarna had ik meer moeten rusten, maar het kwam er niet van. De rust is niet weergekeerd en uiteindelijk ging ik al moe de 6e kuur in.
Recente reacties