De uitslag van kuur 12

SFG

Vanmorgen weer naar het ziekenhuis voor de uitslag van kuur 12. Was na kuur 11 het eiwit gezakt van 20 naar 16,1, nu bleef het eiwit steken op 15,7. Wel naar beneden, maar de daling was klein. Desondanks was de dokter heel tevreden met het verloop van de kuur. Natuurlijk komt er een keer een punt dat het eiwit zegt dat het genoeg is en blijft hangen op een bepaald punt. Bij dat punt zijn we nu nog niet beland. We gaan kuur 13 doen. En waarschijnlijk ook kuur 14, 15 en 16. Tussen kuur 15 en 16 hebben we wel onze vakantie gepland. Lees verder “De uitslag van kuur 12”

Wat een rare ziekte!

SFG

Gisteren zijn we weer naar het ziekenhuis geweest voor de uitslag van kuur 11. Voor kuur 11 ben ik zo’n beetje ingestort en flink ziek geweest, dus wij zagen het eiwit alweer stijgen. Wat schets onze verbazing… het eiwit is gezakt van 20 naar 16. De grootste daling sinds de kuur gestart is. Ik heb het al vaker gezegd, maar er is geen pijl op te trekken. Waldenström gaat gewoon zijn eigen gang, denk ik wel eens. We moeten overal op voorbereid zijn en dat begint ons zo langzamerhand wel te nekken. V Lees verder “Wat een rare ziekte!”

We zijn weer op de (goede) weg!

SFG

Het is inmiddels dinsdag, een dag na kuur 11. Ondanks dat de kuur vanaf kuur 9 zonder chemo gaat, kwam deze kuur toch wel wat zwaarder aan dan kuur 9 en 10. Mijn conditie is natuurlijk ook niet 100%. En met de kou en een kapotte tram, waardoor ik naar huis ben gelopen, wordt het er allemaal niet beter op. Gelukkig doet goed eten, veel water drinken en een lange nachtrust een heleboel goed.
Afgelopen donderdag waren Karin en ik natuurlijk weer naar het ziekenhuis geweest voor de uitslag van kuur 10. Lees verder “We zijn weer op de (goede) weg!”

Dat is even schrikken!

SFG

Maandag voor drie weken terug kuur 9 gehad. Twee dagen na kerstmis kwam ik op de dagbehandeling voor de afgeslankte kuur. Deze keer ging ik alleen aan het infuus voor de immuuntherapie. Geen chemo meer, dus nu nog korter in de stoel. Na twee en half uur stond ik ook weer buiten en werd ik door Karin, Sara en Gijs netjes met de auto opgehaald. Ik voelde mij echter zo goed dat ik eigenlijk ook wel met de tram naar huis had kunnen komen, want… geen bijwerkingen. Dus geen vermoeidheid of lichte duizeligheid wat ik na afloop van de eerste 8 kuren had. En dat was ook wel prettig ook, want er stond ons nog een gezellig oud en nieuw te wachten. Lees verder “Dat is even schrikken!”

De uitslag van kuur 8

SFG

Vandaag weer bij de dokter geweest in het SFG. Deze had goed nieuws. Het eiwit is weer gezakt naar 21. We gaan dus de goede kant op. Alle andere waarden naar aanleiding van de 8e kuur waren ook goed. Nu is het de beurt aan kuur 9. Deze gaat in afgeslankte vorm, dus zonder de chemo. Wat een opluchting. Even geen chemo meer, geen vervelende bijwerkingen. Ja, behalve natuurlijk de prednison, dus een paar dagen slecht slapen, maar daarna slaap ik weer prima. Ik ben benieuwd hoe mijn lichaam het gaat doen zonder de chemo. Ik voel mij in ieder geval steeds beter, dus dat geeft goede hoop voor de toekomst.

Cijfers van de kuur

SFG

Afgelopen woensdag moest ik weer naar dokter Zuetenhorst in het SFG. Dinsdagochtend had ik bloed geprikt, was meteen aan de beurt (ik ben een Cito, dus heb voorrang boven de andere bloedprikkers), en binnen twee minuten stond ik weer buiten. Woensdagochtend zat ik in de wachtkamer en binnen een half uur was ik aan de beurt, dus dat viel mee. Door dokter Zuetenhorst werd ik welkom geheten en zij legde de uitslagen aan mij voor. Het eiwit was gezakt naar 33,5. Zij was heel tevreden, zelf had ik gehoopt dat het eigenlijk wat verder was gezakt. Maar volgens de dokter zijn de uitslagen goed. Mijn HB is 7.7 en dat was ook keurig. Bij de laatste kuur is de vincristine er uitgehaald. De dokter vroeg dus ook of het gevoel in mijn vingers beter was geworden. Die vraag kon ik met ja beantwoorden. Het enige wat ik nu kreeg waren pijnscheuten in mijn handpalmen. Volgens de dokter was dit het gevolg van het langzaam terugkomen van het gevoel in de vingers. Naar verloop van tijd zoal dit weer verdwijnen. Dat nemen we dan maar voor lief. Verder raadde de dokter mij aan om vooral rust te nemen, want de laatste loodjes wegen uiteraard het zwaarst. En daar was ik de afgelopen, drukke, week al achter gekomen. Dus goed rusten, veel drinken en op tijd naar bed.