Gijs op de fiets

Gijs

Vandaag hebben we het kinderzitje bij Karin voor op de fiets gezet. Even proberen of Gijs er al klaar voor is. Dus daar ging Karin met Gijs voorop en Sara achterop. Trotse moeder. Gijs vond het allemaal wel best. Hij keek veel rond en zat gemoedelijk in zijn zitje, maar het deed ons meer dan hem. De eerste keer in het zwembad was hij ook al zo gelaten. Ach, ik zit in het water, zoiets. Maar fijn is het wel dat Gijs nu mee kan op de fiets. Scheelt mij weer het gesjouw met de kinderwagen van en naar de kinderopvang. Dit is veel gemakkelijker en, niet onbelangrijk, veel sneller. Daarbij komt dat het leuk is om met Gijs te gaan fietsen natuurlijk. Wanneer hij weer wat ouder wordt, wordt het voor hem ook interessanter. Naar koeien wijzen, auto’s kijken, bootjes langs zien komen. Weer een nieuwe stap voor onze kleine man. Voor het slechte weer hebben we zelfs een doorzichtige kap voor op het zitje, blijft ie nog droog ook. Binnenkort gaat de kinderopvang van Gijs naar hetzelfde gebouw als de school van Sara. Wordt het helemaal handig. Kunnen we ze samen ophalen.

Kuur 15 – Vakantie – Kuur 16

Blois

Al een tijdje niets van me laten horen. En daar was een reden voor. We zijn net terug een van 18 dagen durende vakantie in het Loiredal in Frankrijk. Voor de vakantie ook nog langs geweest bij de dokter voor de uitslag van kuur 14. Het eiwit blijkt op 15 te blijven steken. Het plateau komt in zicht. Daarna meteen kuur 15 er maar achteraan. En dan op vakantie! Even geen ziekenhuis, geen bloedprikken, geen doktersbezoek, geen kuren, hoewel, de uitloop van kuur 15 viel natuurlijk aan het begin van de vakantie.  Lees verder “Kuur 15 – Vakantie – Kuur 16”

Langzaam, maar gestaag

Sara & Gijs

Kuur 14 is weer achter de rug. De gebruikelijke dipdag ben ik redelijk goed doorgekomen. Gewoon doorlopen en niet zeuren heeft ook zijn voordelen. Daarbij is de zon natuurlijk ook een energie-opwekker.  Op donderdag 5 april gingen we naar de dokter voor de uitslag van kür 13. Het eiwit was gedaald van 15,7 naar 15,0. Het gaat langzaam, maar de kuur doet nog zijn werk. De kuur startte deze keer op vrijdag 6 april, de maandag daarna was het Pasen en de dagbehandeling is dan (uiteraard) gesloten. Lees verder “Langzaam, maar gestaag”

De uitslag van kuur 12

SFG

Vanmorgen weer naar het ziekenhuis voor de uitslag van kuur 12. Was na kuur 11 het eiwit gezakt van 20 naar 16,1, nu bleef het eiwit steken op 15,7. Wel naar beneden, maar de daling was klein. Desondanks was de dokter heel tevreden met het verloop van de kuur. Natuurlijk komt er een keer een punt dat het eiwit zegt dat het genoeg is en blijft hangen op een bepaald punt. Bij dat punt zijn we nu nog niet beland. We gaan kuur 13 doen. En waarschijnlijk ook kuur 14, 15 en 16. Tussen kuur 15 en 16 hebben we wel onze vakantie gepland. Lees verder “De uitslag van kuur 12”

De Efteling!

Efteling

We zijn naar de Efteling geweest met het gezin. Niet helemaal waar, Gijs bleef bij oma Ulicoten en Karin en ik zijn samen met Sara naar Kaatsheuvel gegaan om een dagje Efteling te doen. Allebei onze handen vrij en volledige aandacht voor Sara. Via de Rabobank met flinke korting, want goedkoop is het allemaal niet. Maar wel heel leuk. Vrijdagavond naar oma toe en zaterdagmorgen met de auto op weg. Sara kon niet wachten tot we er waren en ze heeft de hele dag met een grote lach op haar mond rondgelopen. Wat vond ze het allemaal prachtig. Lees verder “De Efteling!”

Hulp is geboden

Zeepaardje

Ik heb het net even na zitten kijken, maar ik heb nu ruim 7 maanden de ziekte van Waldenström. Ik heb het gevoel dat er in die zeven maanden meer is gebeurd dan in de rest van mijn leven. Hoewel ik echt niet stil heb gezeten de laatste 43 jaar. In het begin word je geleefd door de ziekte en alles wat er omheen hangt of moet gebeuren. Daarna zakt alle hysterie af en daal je langzaam weer terug op aarde. Helaas blijft het in mijn hoofd mar gewoon doorgaan. De laatste weken gaat het daarom ook niet zo goed. Voor het eerst in die 7 maanden ben ik echt ziek geworden, koorts en griep. Dat dit pas na 7 maanden gebeurt valt nog mee. Lees verder “Hulp is geboden”