Het leven met waldenström
Daar zitten we weer op de dagbehandeling. Alle stoelen bezet. Vanmorgen werd ik meteen gefeliciteerd. Het geboortekaartje van Gijs stond al op de tafel. Ze geven je in ieder geval het gevoel dat er aan je gedacht wordt en er met je mee geleefd wordt. De verpleegsters zijn allemaal heel belangstellend, voor een ieder die er is. Het is natuurlijk ook niet of je even met een gebroken been in het ziekenhuis ligt. Lees verder “De derde kuur”
’s Morgens eerst bloedprikken en een uur later controle bij de dokter in het SFG. Dat wordt dus eerst een uurtje in de wachtkamer. Tussen allemaal andere patiënten. En uiteraard zit er weer zo’n kletsdame tussen die haar hele hebben en houwen over de wachtkamer moet uitspreken. “Heb jij geen leven?” zou je bijna willen zeggen, maar misschien heeft ze dat voor haar gevoel ook niet. Haar dochter praat maar een beetje met haar mee. Volgens mij luistert ze maar half. Gelukkig, ze is mag naar de arts. Even later wordt ik ook op het matje geroepen. Lees verder “Afspraak met de dokter”
De rest van dag 1 was niet echt lekker. Thuisgekomen samen met Karin, heb ik eerst nog wat gegeten, maar daarbij viel ik al bijna in slaap. Daarom ben ik maar in bed gaan liggen en heb wat geslapen. Toen Sara thuiskwam was ik er weer uit, maar kon niet veel. Na het avondeten maar weer naar bed. Hoofdpijn, spierpijn maar vooral heel moe. Kan ook niet anders na 4 uur lang chemo ingedruppeld te krijgen. Vandaag gaat het gelukkig alweer een stuk beter. Wel weer vroeg wakker. Waarschijnlijk de schuld van de prednison. Maar ik hoefde er tenminste niet uit om naar de wc te gaan. De hele dag rustig aan gedaan. Buurvrouw Carla was zo vriendelijk om Sara te vermaken door samen met de kinders naar de speeltuin te gaan en Sara mee te nemen naar hun huis. Ze heeft lekker gespeeld en heeft een telefoon geleend om mee te spelen. Hij maakt geluid. Vanavond maar weer vroeg naar bed, even bijslapen. Hopelijk gaat dat beter dan afgelopen nacht.
Om 09.00 uur naar het sfg om bloed te prikken. Een uur later zaten we weer in het ziekenhuis om ons te melden bij dokter Hamberg. Een praatje over hoe het ging en nieuwe recepten voor de 2e kuur. De dokter vertelde dat de volgende kuur qua bijwerkingen waarschijnlijk gelijk zou zijn als de eerste kuur. Dat zou heel mooi zijn. De vermoeidheid en spierpijn zouden wel toenemen, maar ik zou niet ineens meer misselijk worden of zo. Maar laten we ons niet meteen rijk rekenen. Geen idee hoe mijn lichaam reageert. We wachten het wel af. In de namiddag met Sara naar buiten geweest en leuk gespeeld in het Vroesenpark. Dan merk ik daarna toch wel de vermoeidheid na een een dag bezig te zijn.
Deze morgen wakker geworden met heel veel spierpijn. De prednison is blijkbaar uitgewerkt en nu mag mijn lichaam het weer op eigen kracht proberen. Wel beter geslapen als de twee dagen er voor, hoewel ik nog steeds rond 3.00 uur naar de wc moet. Maar wat wil je ook met al dat water wat je moet drinken. De chemo moet er tenslotte ook weer uit. Zaterdag was nog een goeie dag. Met z’n drieën kasten e.d. gekocht bij Ikea en in de auto gedaan. Ze staan er nu nog steeds in, want om alles naar boven te sjouwen, daar hadden we beide geen puf meer voor. ’s Middags rare steken ter hoogte van de linkerborst, maar die waren ’s avonds weer weg. Vandaag wordt het een rustige dag, beetje bijkomen van de eerste, rare week. Anderhalve week geleden was er nog niets aan de hand en nu heb je een chemotherapie gehad. Het leven kan raar lopen.
Vanmorgen al vroeg wakker, 06.00 uur moest ik naar de wc. Daarna nog even gaan liggen, maar toen het 07.00 uur was het echt genoeg. Om 08.00 uur de eerste pillen slikken tegen de misselijkheid en obstipatie. De pillen moet ik om 12.00 en 17.00 ook weer slikken. De prednison komt er om 17.00 uur ook nog bij. Voorlopig helpen de pillen goed, want naar de wc gaat prima en misselijk ben ik nog niet geweest. De gehele dag voldoende drinken en 3 à 4 keer per dag de tanden poetsen is gewenst. Het begint zo nu en dan ook wat te prikken in de mond. In de behandelwijzer (jaja) staat dat ik dan moet spoelen met zout water. Dus dat zit er wel aan te komen. Verder kan ik op een dag toch nog wel het één en ander doen. Als het maar niet te lang duurt, want de vermoeidheid komt sneller dan ik wil en dan moet ik toch weer even gaan rusten. De gaten in de muur van de slaapkamer heb ik gedicht en ik heb besloten om toch maar een poging te gaan wagen om de muur te gaan schilderen. Benieuwd of ik het volhoud. Zal wel moeten, want anders krijgen we een lelijke muur. Vanavond lekker suffen voor de tv en op tijd naar bed, Karin sleep ik ook maar mee, want die moet ook rusten.