Het leven met waldenström
Afgelopen woensdag zei de arts in het Sint Franciscus in Schiedam het nog, al tien jaar. Tien jaar zonder medicatie, tien jaar wait-and-see. Ondanks dat het IgM was gestegen van 25,2 naar 27, 1, was het volgens de dokter een prima uitslag. Alle andere waarden waren goed, dus niks aan de hand. Lees verder “Tien jaar!”
Woensdag 30 maart moest ik voor mijn halfjaarlijkse controle weer bloed laten prikken in het Sint Franciscus in Rotterdam. Dus weer vanuit de gemoedelijke polder naar het drukke verkeer. Het bloedprikken ging zoals gewoonlijk van een leien dakje. Je bent langer onderweg dan waarvoor je komt. Lees verder “Toch weer een opluchting!”
Ik kwam er vanmorgen achter dat ik, volgens de mensen van Moderna, maximaal beschermd ben tegen het corona-virus. En dan voor 94,1%. Dat is best een geruststellende gedachte. Niet dat ik nu niet meer positief getest kan worden, maar de klachten zullen in ieder geval niet zo heftig zijn. De eerst prik heeft zijn werking al meteen bewezen. Lees verder “Ik ben maximaal beschermd!”
Op 29 maart mijn eerste vaccinatie gehad in het Franciscus Gasthuis in Rotterdam. Dat verliep eigenlijk heel soepel en afgezien van een wat pijnlijke prikplek geen last gehad. Op 1 april dezelfde gang naar het ziekenhuis om bloed te prikken voor de Waldenström. Nu met het maken van een afspraak vanwege de corona gaat het allemaal een stuk sneller. Soms zat je een uur te wachten neer je aan de beurt was. Lees verder “Hè gelukkig!”
Het is alweer en tijd geleden dat ik wat heb geschreven zie ik. Geen nieuws is goed nieuws, zegt mijn vader altijd. En inderdaad, dat is ook nu het geval. Met mij gaat het prima, de Waldenström blijft op hetzelfde niveau hangen (IgM ergens tussen de 12-15, alle andere waardes zijn stabiel) en afgezien van de dagelijkse spierpijn en vermoeidheid, mag ik niet klagen. Helaas heeft de corona roet in het eten gegooid. Na mijn oliebollenloop op oudjaarsdag heb ik besloten om bij de plaatselijke atletiekvereniging Avantri verder te gaan met hardlopen. Lees verder “In tijden van corona…”
Oktober nadert en het weer begint om te slaan. Regenachtige dagen, afgewisseld met zon en om 8 uur is het al donker aan het worden. ’s Avonds kan al bijna de kachel aan, want het wordt toch wel een beetje koud binnen. En dat dit niet helemaal aan mij ligt, is het feit dat mijn vrouw elke avond onder een dekentje naar de televisie kijkt. Lees verder “Daar is de herfst!”