Het is inmiddels alweer een paar weken geleden, maar toch moet ik het nog even melden. De laatste uitslag gaf de laagste score ooit sinds ik Waldenström heb, eiwit is 7,5! Dat was een welkome verassing. Zelf had ik gedacht rond de 9 of 10 te blijven hangen, maar heel langzaam lijkt het nog meer te zakken. Waar het aan ligt, ik weet het niet. Lees verder “Mooie score!”
Het is genieten hier!
Na bijna twee maanden wonen in Schoonhoven, kan ik het nu wel zeggen. Het is genieten hier! Nu speelt het mooie weer natuurlijk ook mee, zeker als je een tuin hebt, maar meerdere factoren spelen mee. De rust, ruimte en regelmaat maken het hier tot een fijne locatie. Want ruimte hebben we hier zeker. Alleen al het feit dat Sara en Gijs een eigen kamer hebben (en Gijs eindelijk doorslaapt!), maken al veel verschil. Daarbij komt de tuin en het speelveld voor de deur. Altijd wel kinderen in de buurt om mee te spelen en anders spelen ze wel met elkaar. Lees verder “Het is genieten hier!”
Verhuisd!
Nou, het is gelukt. Afgelopen zaterdag was het zover. De avond ervoor tot twaalf uur nog dozen gevuld voor de verhuizing, maar zaterdag liep de verhuizing daardoor ook op rolletjes. Met hulp van vrienden en familie was ons huur appartement binnen een uur in de verhuiswagen verdwenen en reden we naar Schoonhoven. Daar aangekomen was de verhuiswagen ook al snel weer leeg. Uiteraard was de soep van ma welkom voor de harde werkers. Daarna nog een bestelbus leeghalen en wat bedden en kasten in elkaar gezet. Lees verder “Verhuisd!”
Schoonhoven it is!
Het is al een tijdje bekend, maar nu begint het voor ons werkelijkheid te worden. Na 17 jaar in Rotterdam te hebben gewoond, verruilen we de drukte van de stad voor de rust van het stadje Schoonhoven. Al met al heeft het meer dan een jaar geduurd voor het zover was. Een aantal teleurstellingen later is het uiteindelijk toch gelukt om een (hoek)huis op een prachtige, kindvriendelijke locatie te vinden in een woonwijk van Schoonhoven. Lees verder “Schoonhoven it is!”
Hij gaat goed!
Donderdag (13 juni) moesten we ons weer melden bij de arts in het SFG voor de uitslag van het bloedprikken van de maandag er voor. Zelf had ik er een minder goed gevoel over. Ik was moe, minder fit, hoesten, snotterig en mijn lijf had spierpijn. Bij de dokter binnen gekomen bleek mijn IgM gedaald van 12 naar 9,3! Dat was (weer) goed nieuws. Lees verder “Hij gaat goed!”
Hoera, ik ben ‘gewoon’ moe.
Ondertussen ben ik alweer een half jaar van mijn kuren af. En dat is mooi. Nog mooier is dat bij de laatste controle mijn arts mij via de telefoon meedeelde dat mijn eiwit gezakt was naar 8,9. Zo laag is het nog nooit geweest en waar het door komt, dat kon ze ook niet helemaal zeggen. Wellicht de verkoop van ons huis, verhuizing naar onze tijdelijke woning, zorg voor de kinderen, werk en alle stress die dat met zich meebracht, wie zal het zeggen. En dat terwijl ik me de laatste weken door alles stress behoorlijk moe begon te voelen. Vandaar de verbazing van de uitslag. Lees verder “Hoera, ik ben ‘gewoon’ moe.”