Het leven met waldenström
De laatste maanden komt de Waldenström weer meer op de voorgrond. Niet in de laatste plaats door het oplopen van mijn IgM. Van een stabiele 12 de laatste jaren loopt hij in een half jaar tijd omhoog naar de 20. Vorige week kreeg ik een telefonische uitslag van mijn hematoloog. Die verzekerd mij dat er nog niets aan de hand is. Al mijn andere bloedwaardes zijn goed en bij 30 gaan we pas kijken of er iets moet gebeuren. “Wat brengt 2021?” verder lezen
Het is alweer en tijd geleden dat ik wat heb geschreven zie ik. Geen nieuws is goed nieuws, zegt mijn vader altijd. En inderdaad, dat is ook nu het geval. Met mij gaat het prima, de Waldenström blijft op hetzelfde niveau hangen (IgM ergens tussen de 12-15, alle andere waardes zijn stabiel) en afgezien van de dagelijkse spierpijn en vermoeidheid, mag ik niet klagen. Helaas heeft de corona roet in het eten gegooid. Na mijn oliebollenloop op oudjaarsdag heb ik besloten om bij de plaatselijke atletiekvereniging Avantri verder te gaan met hardlopen. “In tijden van corona…” verder lezen
Ja, inderdaad, jullie lezen het goed: Oliebollenloop. Dinsdag 21 december om 11.00 uur. Dan begint het, de oliebollenloop. Al jaren een traditie in Schoonhoven en nu doe ik ook mee. Begin oktober ben ik begonnen met een hardloopcursus met als eindpunt de 6.4 km van de Oliebollenloop mee te kunnen doen. Elke dinsdag op de fiets naar atletiekvereniging Avantri in Schoonhoven om te trainen. “Oliebollenloop” verder lezen
Oktober nadert en het weer begint om te slaan. Regenachtige dagen, afgewisseld met zon en om 8 uur is het al donker aan het worden. ’s Avonds kan al bijna de kachel aan, want het wordt toch wel een beetje koud binnen. En dat dit niet helemaal aan mij ligt, is het feit dat mijn vrouw elke avond onder een dekentje naar de televisie kijkt. “Daar is de herfst!” verder lezen
Ja, het stond er echt! Gefeliciteerd met je kanker! Het bericht kwam via Facebook van een vriend van mij, nadat ik had gemeld dat mijn zoontje jarig was. Ik begreep meteen dat hij bedoelde ‘Gefeliciteerd met je kanjer!’. Ik moest er eigenlijk wel om lachen, maar hij schaamde zich kapot en heeft het snel veranderd. Gezien de staat van mijn lichaam mag ik ook best gefeliciteerd worden, want het gaat al meer dan 5 jaar redelijk tot goed met mij. De laatste blog over onze vakantie dateert van september 2017, dus dat zegt al genoeg. “Gefeliciteerd met je kanker!” verder lezen
De kinderen zitten intussen alweer op school en Karin en ik zijn ook alweer aan het werk, maar wat een heerlijke vakantie hebben we achter de rug. Deze keer zijn we met onze auto in twee dagen naar Tsjechië gereden. Aan het Lipno-meer, ergens bij de grens met Oostenrijk, vonden we een mooie camping. Gerund door Nederlanders, dat dan weer wel. Dus ook vol met Nederlanders, maar voor Gijs en Sara heel fijn om met andere kinderen te spelen die ze konden verstaan. “Een heerlijke vakantie” verder lezen