Het leven met waldenström
Afgelopen weekend (2 en 3 april) was het zover, de Volta Limburg Classic. Een loodzware tocht (tenminste voor ons) door het Limburgse landschap. Dat betekent heuvel op en heuvel af en dat 120 km lang. Tenminste dat was de bedoeling. Toen we na een halve dag fietsen bij de afslag voor 85 km of 120 km kwamen zijn we toch maar linksaf de 85 km gaan volgen. Voor ons groepje van vier (leden van de 7×7 voetbalclub) was het toch te zwaar. “Volta Limburg Classic” verder lezen
Inderdaad, we zijn er weer. Na een week in het ziekenhuis te hebben gelegen naar aanleiding van mijn virus-infectie en daarna een paar weken om bij te komen, zijn we weer bij. Als je tenminste van bij kunt spreken. Vermoeidheid en de neuropathie blijft natuurlijk. Na de controle bij de dokter, donderdag de 12e , blijken mijn witte bloedlichaampjes weer op peil te zijn. De arts vertelde er wel bij dat het kielekiele is. Dus het blijft oppassen. Met het weer, kleine snotterende kinderen en genoeg slaap. “We zijn er weer!” verder lezen
Gisteren heb ik, misschien tegen beter weten in, het doel verdedigd van KVDP. Onze keeper is op vakantie en dit was de uitgelezen mogelijkheid om toch mee te kunnen doen. Ik hoef niet teveel te lopen, want na een paar minuten rennen, kan ik weer gaan wisselen. Daarbij komt dat onze nieuwe tenues binnen waren gekomen en je die natuurlijk ook aan wilt hebben. Als laatste is mijn enthousiasme voor het spelletje te groot om nee te zeggen. Ondanks dat ik geen keeper ben, kan ik het nog wel aardig en gisteren ging het prima.
Sinds september 2005 voetbal ik met een aantal vrienden in de 7×7 competitie, georganiseerd in het kader van Rotterdam Sportstad door voetbalclub Excelsior. Vanaf het eerste begin voetballen we dus al mee. Eén seizoen hebben we in de eerste divisie gevoetbald, maar alle andere seizoenen voetbalden we op het hoogste niveau. Zo ook dit seizoen. “Het nieuwe KVDP embleem” verder lezen