Donderdag (13 juni) moesten we ons weer melden bij de arts in het SFG voor de uitslag van het bloedprikken van de maandag er voor. Zelf had ik er een minder goed gevoel over. Ik was moe, minder fit, hoesten, snotterig en mijn lijf had spierpijn. Bij de dokter binnen gekomen bleek mijn IgM gedaald van 12 naar 9,3! Dat was (weer) goed nieuws. De mindere weerstand heeft gewoon weer te maken met onze zoektocht naar een nieuw huis, de gebroken nachten en het onbehagelijke appartement waar we nu in verblijven. De dokter heeft nog gevoeld aan mijn lever en milt en die waren niet vergroot. Ook alle andere waardes zijn goed, dus ik kan weer 6 weken vooruit tot de volgende controle. Dan wordt ik weer gebeld, zal de laatste keer zijn in Rotterdam. Over 12 weken zijn we echt verhuisd. Uiteraard blijf ik wel mijn controles houden bij dit ziekenhuis. Ik wordt er goed behandeld en voel me ook prettig (in zoverre dat kan in een ziekenhuis) bij de behandelend arts. En aangezien het ziekenhuis ook goed staat aangeschreven is er ook geen reden om te verhuizen naar een ander ziekenhuis.
Het leven met waldenström
