Vandaag hebben we het kinderzitje bij Karin voor op de fiets gezet. Even proberen of Gijs er al klaar voor is. Dus daar ging Karin met Gijs voorop en Sara achterop. Trotse moeder. Gijs vond het allemaal wel best. Hij keek veel rond en zat gemoedelijk in zijn zitje, maar het deed ons meer dan hem. De eerste keer in het zwembad was hij ook al zo gelaten. Ach, ik zit in het water, zoiets. Maar fijn is het wel dat Gijs nu mee kan op de fiets. Scheelt mij weer het gesjouw met de kinderwagen van en naar de kinderopvang. Dit is veel gemakkelijker en, niet onbelangrijk, veel sneller. Daarbij komt dat het leuk is om met Gijs te gaan fietsen natuurlijk. Wanneer hij weer wat ouder wordt, wordt het voor hem ook interessanter. Naar koeien wijzen, auto’s kijken, bootjes langs zien komen. Weer een nieuwe stap voor onze kleine man. Voor het slechte weer hebben we zelfs een doorzichtige kap voor op het zitje, blijft ie nog droog ook. Binnenkort gaat de kinderopvang van Gijs naar hetzelfde gebouw als de school van Sara. Wordt het helemaal handig. Kunnen we ze samen ophalen.
Het leven met waldenström
