Vanmorgen weer naar het ziekenhuis voor de uitslag van kuur 12. Was na kuur 11 het eiwit gezakt van 20 naar 16,1, nu bleef het eiwit steken op 15,7. Wel naar beneden, maar de daling was klein. Desondanks was de dokter heel tevreden met het verloop van de kuur. Natuurlijk komt er een keer een punt dat het eiwit zegt dat het genoeg is en blijft hangen op een bepaald punt. Bij dat punt zijn we nu nog niet beland. We gaan kuur 13 doen. En waarschijnlijk ook kuur 14, 15 en 16. Tussen kuur 15 en 16 hebben we wel onze vakantie gepland. Met de dokter hebben we overlegd wanneer we wilden gaan. In mei heeft Sara drie weken vakantie. Op 3 dagen na, maar aangezien ze nog niet leerplichtig is en er in die 3 dagen niets bijzonders gebeurt, kan ze die dagen missen. We hebben besloten om weer naar het Loiredal in Frankrijk te gaan. Nu een eind verder stroomopwaarts, dus voor ons ook een nieuwe omgeving. Een stacaravan van VacanSoleil op een mooie camping waar veel te doen is voor Sara. Want onze meid wil natuurlijk een zwembad, speeltuin en trampoline tot haar beschikking hebben. En als Sara het naar haar zin heeft, afijn, iedereen begrijpt het cliché. Voor Gijs maakt het allemaal niet zoveel uit. Zolang het manneke maar rond kan kijken. Een paar dagen er op uit naar kastelen, dierentuinen en mooie dorpjes en steden en we hebben een prima vakantie. Natuurlijk hopen we op mooi weer, maar droog is ook al heel wat. Wel zijn Karin en ik er helemaal aan toe om even weg te zijn uit de dagelijkse omgeving en hopen we een beetje tot rust te kunnen komen.
Het leven met waldenström
