Deze morgen wakker geworden met heel veel spierpijn. De prednison is blijkbaar uitgewerkt en nu mag mijn lichaam het weer op eigen kracht proberen. Wel beter geslapen als de twee dagen er voor, hoewel ik nog steeds rond 3.00 uur naar de wc moet. Maar wat wil je ook met al dat water wat je moet drinken. De chemo moet er tenslotte ook weer uit. Zaterdag was nog een goeie dag. Met z’n drieën kasten e.d. gekocht bij Ikea en in de auto gedaan. Ze staan er nu nog steeds in, want om alles naar boven te sjouwen, daar hadden we beide geen puf meer voor. ’s Middags rare steken ter hoogte van de linkerborst, maar die waren ’s avonds weer weg. Vandaag wordt het een rustige dag, beetje bijkomen van de eerste, rare week. Anderhalve week geleden was er nog niets aan de hand en nu heb je een chemotherapie gehad. Het leven kan raar lopen.
Het leven met waldenström
