De winter is nog niet begonnen, maar de kou is er al wel. Zeker nu de temperaturen onder het vriespunt komen, begint het weer. E dan bedoel ik het getintel en gevoelloos worden van handen en voeten. Gevolg van de chemotherapie, is dat ik nu met de neuropathie zit. Het zijn mijn voeten en dan vooral mijn linker grote teen die voelen dat de kou weer in de lucht zit. Handschoenen maar weer aan en zoveel mogelijk dikke sokken dragen als ik buiten kom. Maar ook binnen heb ik er last van. Sommige dagen krijg ik gewoon geen warme voeten meer en worden ze pas weer warm als ik lang genoeg onder de dekens lig. Twee paar sokken over elkaar aan trekken wil nog het meeste helpen. En dat doe ik deze dagen dus ook vaak. Als ik mijn schoen thuis niet aanheb tenminste. Anders lukt het me niet om de schoenen aan te krijgen. Als alles te strak zit, krijg je zeker koude voeten. Nu is het op mijn ‘nieuwe’ werk (ik werk, naast mijn werk als grafisch ontwerper, twee dagen in de week bij een IT/ICT-bedrijf) gelukkig lekker warm, dus daar heb ik minder last van. Meestal ga ik in de pauze wel naar buiten om een rondje te lopen in de koude, frisse lucht. Net genoeg om geen koude voeten te krijgen. Ach, ik red me zelf wel, maar merk dat ik er steeds meer last van krijg. Ik ben inmiddels wel een voorstander van temperaturen boven de 15 graden.
Het leven met waldenström
