Weer thuis van de 2e chemo

SFG

De rest van dag 1 was niet echt lekker. Thuisgekomen samen met Karin, heb ik eerst nog wat gegeten, maar daarbij viel ik al bijna in slaap. Daarom ben ik maar in bed gaan liggen en heb wat geslapen. Toen Sara thuiskwam was ik er weer uit, maar kon niet veel. Na het avondeten maar weer naar bed. Hoofdpijn, spierpijn maar vooral heel moe. Kan ook niet anders na 4 uur lang chemo ingedruppeld te krijgen. Vandaag gaat het gelukkig alweer een stuk beter. Wel weer vroeg wakker. Waarschijnlijk de schuld van de prednison. Maar ik hoefde er tenminste niet uit om naar de wc te gaan. De hele dag rustig aan gedaan. Buurvrouw Carla was zo vriendelijk om Sara te vermaken door samen met de kinders naar de speeltuin te gaan en Sara mee te nemen naar hun huis. Ze heeft lekker gespeeld en heeft een telefoon geleend om mee te spelen. Hij maakt geluid. Vanavond maar weer vroeg naar bed, even bijslapen. Hopelijk gaat dat beter dan afgelopen nacht.

De tweede kuur, de dagbehandeling

SFG

Daar zit je dan. Bij de dagbehandeling. In een ruimte met allemaal kankerpatiënten (sommige met aanhang). Rare gewaarwording hoor. Zakken voor het infuus die overal worden aangehangen, naalden die worden geplaatst, vragenlijsten die worden afgenomen, nieuwe patiënten die binnen komen. Als ik de verhalen zo opvang (want ze hebben het allemaal over hun ziekte), heb ik niets te klagen. Doe ik daarom ook niet. Zit hier met mijn iPad, internet wat en luister muziek. Drie zakken gaan er weer door het infuus. Tussendoor wordt er gespoeld. Op het moment dat ik dit schrijf, loopt de derde zak. Die duurt tweeënhalf uur. Dan spoelen en het is weer klaar. Gek genoeg is het hier best gezellig. Ik had verwacht dat het zwaarmoediger zou zijn. Dat ik naast iemand zou zitten die zijn hele verhaal over je heen stort zonder dat je daar om vraagt, maar nee. Een koptelefoon doet waarschijnlijk ook wonderen.

The Tallest Man On Earth, heerlijk album.

De voorbereidingen voor de tweede kuur

SFG

Om 09.00 uur naar het sfg om bloed te prikken. Een uur later zaten we weer in het ziekenhuis om ons te melden bij dokter Hamberg. Een praatje over hoe het ging en nieuwe recepten voor de 2e kuur. De dokter vertelde dat de volgende kuur qua bijwerkingen waarschijnlijk gelijk zou zijn als de eerste kuur. Dat zou heel mooi zijn. De vermoeidheid en spierpijn zouden wel toenemen, maar ik zou niet ineens meer misselijk worden of zo. Maar laten we ons niet meteen rijk rekenen. Geen idee hoe mijn lichaam reageert. We wachten het wel af. In de namiddag met Sara naar buiten geweest en leuk gespeeld in het Vroesenpark. Dan merk ik daarna toch wel de vermoeidheid na een een dag bezig te zijn.

De kinderkamers

konijn

De spierpijn is er nog steeds en heeft zich nu ook verplaatst naar de benen. Vraag me af of ik dit er, na een dag bewegen, ook weer uit kan lopen. Afgelopen nacht voor de verandering 2x naar de wc geweest. En niet voor niets, trouwens. Betekent toch dat er veel afgevoerd moet worden. De chemo zal er al een heel eind uit zijn, schat ik zo in.

(Te)veel gedaan vandaag. Het kamertje van Sara is klaar. Nieuwe kast en tafeltje met stoeltjes staan op de kamer. Bed kwartslag gedraaid en Sara heeft een grote-meisjeskamer. Het babybedje, kommode en kledingkast staan in slagorde in onze slaapkamer. Meer plaats is er ook niet. Maar we schieten op. Nu nog mijn werkkamer aanpakken en we zijn er klaar voor. Zowel voor de kleine als voor het kleinkrijgen van Waldenström. ’s Avonds wreekt Waldenström zich meteen al. Ik ben goed moe en voel me licht in mijn hoofd.

De eerste kuur. Dag 7

lamp

Deze morgen wakker geworden met heel veel spierpijn. De prednison is blijkbaar uitgewerkt en nu mag mijn lichaam het weer op eigen kracht proberen. Wel beter geslapen als de twee dagen er voor, hoewel ik nog steeds rond 3.00 uur naar de wc moet. Maar wat wil je ook met al dat water wat je moet drinken. De chemo moet er tenslotte ook weer uit. Zaterdag was nog een goeie dag. Met z’n drieën kasten e.d. gekocht bij Ikea en in de auto gedaan. Ze staan er nu nog steeds in, want om alles naar boven te sjouwen, daar hadden we beide geen puf meer voor. ’s Middags rare steken ter hoogte van de linkerborst, maar die waren ’s avonds weer weg. Vandaag wordt het een rustige dag, beetje bijkomen van de eerste, rare week. Anderhalve week geleden was er nog niets aan de hand en nu heb je een chemotherapie gehad. Het leven kan raar lopen.

De eerste kuur, weer thuis

SFG

Vanmorgen al vroeg wakker, 06.00 uur moest ik naar de wc. Daarna nog even gaan liggen, maar toen het 07.00 uur was het echt genoeg. Om 08.00 uur de eerste pillen slikken tegen de misselijkheid en obstipatie. De pillen moet ik om 12.00 en 17.00 ook weer slikken. De prednison komt er om 17.00 uur ook nog bij. Voorlopig helpen de pillen goed, want naar de wc gaat prima en misselijk ben ik nog niet geweest. De gehele dag voldoende drinken en 3 à 4 keer per dag de tanden poetsen is gewenst. Het begint zo nu en dan ook wat te prikken in de mond. In de behandelwijzer (jaja) staat dat ik dan moet spoelen met zout water. Dus dat zit er wel aan te komen. Verder kan ik op een dag toch nog wel het één en ander doen. Als het maar niet te lang duurt, want de vermoeidheid komt sneller dan ik wil en dan moet ik toch weer even gaan rusten. De gaten in de muur van de slaapkamer heb ik gedicht en ik heb besloten om toch maar een poging te gaan wagen om de muur te gaan schilderen. Benieuwd of ik het volhoud. Zal wel moeten, want anders krijgen we een lelijke muur. Vanavond lekker suffen voor de tv en op tijd naar bed, Karin sleep ik ook maar mee, want die moet ook rusten.