Auteur: patrick nas

Geplaatst op

Het leven gaat door…

meeuw

Inmiddels zit ik aan het eind van week twee van kuur 18. Met de uitslag van kuur 17 in mijn achterhoofd (van 12,4 naar 11,5!) ben ik weer volle moed verder gegaan met kuren. De 10 is in zicht en we stoppen pas wanneer we daaronder zijn gekomen. Alle kwalen als hoofdpijn, spierpijn, vermoeidheid, wazig zien, kort lontje, slapeloosheid, ze horen er nu eenmaal bij. Ik ben er al zo’n beetje aan gewend en ook Karin weet al beter om te gaan met de hele situatie. En hoewel en altijd weer iets kan gebeuren, de Waldenström heeft een plaats gekregen in ons leven. Lees verder “Het leven gaat door…”

Geplaatst op

Gijs op de fiets

Gijs

Vandaag hebben we het kinderzitje bij Karin voor op de fiets gezet. Even proberen of Gijs er al klaar voor is. Dus daar ging Karin met Gijs voorop en Sara achterop. Trotse moeder. Gijs vond het allemaal wel best. Hij keek veel rond en zat gemoedelijk in zijn zitje, maar het deed ons meer dan hem. De eerste keer in het zwembad was hij ook al zo gelaten. Ach, ik zit in het water, zoiets. Maar fijn is het wel dat Gijs nu mee kan op de fiets. Scheelt mij weer het gesjouw met de kinderwagen van en naar de kinderopvang. Dit is veel gemakkelijker en, niet onbelangrijk, veel sneller. Daarbij komt dat het leuk is om met Gijs te gaan fietsen natuurlijk. Wanneer hij weer wat ouder wordt, wordt het voor hem ook interessanter. Naar koeien wijzen, auto’s kijken, bootjes langs zien komen. Weer een nieuwe stap voor onze kleine man. Voor het slechte weer hebben we zelfs een doorzichtige kap voor op het zitje, blijft ie nog droog ook. Binnenkort gaat de kinderopvang van Gijs naar hetzelfde gebouw als de school van Sara. Wordt het helemaal handig. Kunnen we ze samen ophalen.

Geplaatst op

Daar gaan we weer, kuur 17….

Muur

Ik zit midden in mijn dip. Naarmate de kuren vorderen, komt de dip harder aan en duren ze langer. Kuur 17 zit er inmiddels op. Gelukkig een ‘gewone’ kuur. De uitslagen van kuur 12-14 lieten een stagnatie zien van het eiwit. Hij bleef op 15 hangen. Tijdens het bezoek aan de plaatsvervangende arts voor de uitslagen van kuur 14, opperde hij het idee om misschien Leukeran (chemo in de vorm van pillen) bij de kuur te voegen om te kijken of het eiwit nog naar beneden zou gaan. Dat zou betekenen dat er weer nieuwe bijwerkingen bij zouden komen met mijn toch al verzwakte lichaam. Daar zat ik niet echt op te wachten. Lees verder “Daar gaan we weer, kuur 17….”

Geplaatst op

Wat nu weer?

Klaproos

De laatste week had ik last van hoestbuien, vermoeidheid en later begon daar ook nog een stekende hoofdpijn bij te komen. Navraag op Google leerde mij dat een voorhoofdsholteontsteking wel eens de oorzaak kon zijn. Een flinke verkoudheid was het in ieder geval. In de nacht van donderdag op vrijdag kwam daar nog een koortsaanval bij. Na aandringen van Karin heb ik toch maar even gebeld met de oncologieverpleegkundige en het verhaal uitgelegd. Zij belde even later terug, na onderhoud met de dienstdoende arts, en verteld mij dat ik toch maar even langs moest komen bij de spoedeisende hulp (het was inmiddels 17.30 uur, vandaar). Daar aangekomen mocht ik het verhaal nogmaals aan de verpleger vertellen. Lees verder “Wat nu weer?”

Geplaatst op

Kuur 15 – Vakantie – Kuur 16

Blois

Al een tijdje niets van me laten horen. En daar was een reden voor. We zijn net terug een van 18 dagen durende vakantie in het Loiredal in Frankrijk. Voor de vakantie ook nog langs geweest bij de dokter voor de uitslag van kuur 14. Het eiwit blijkt op 15 te blijven steken. Het plateau komt in zicht. Daarna meteen kuur 15 er maar achteraan. En dan op vakantie! Even geen ziekenhuis, geen bloedprikken, geen doktersbezoek, geen kuren, hoewel, de uitloop van kuur 15 viel natuurlijk aan het begin van de vakantie.  Lees verder “Kuur 15 – Vakantie – Kuur 16”

Geplaatst op

Langzaam, maar gestaag

Sara & Gijs

Kuur 14 is weer achter de rug. De gebruikelijke dipdag ben ik redelijk goed doorgekomen. Gewoon doorlopen en niet zeuren heeft ook zijn voordelen. Daarbij is de zon natuurlijk ook een energie-opwekker.  Op donderdag 5 april gingen we naar de dokter voor de uitslag van kür 13. Het eiwit was gedaald van 15,7 naar 15,0. Het gaat langzaam, maar de kuur doet nog zijn werk. De kuur startte deze keer op vrijdag 6 april, de maandag daarna was het Pasen en de dagbehandeling is dan (uiteraard) gesloten. Lees verder “Langzaam, maar gestaag”

Back to top