Het leven met waldenström
Afgelopen woensdag (22-01) waren we weer op bezoek bij hematoloog dr. van Zaanen in het Franciscus Vlietland in Schiedam. Een week eerder was er weer bloed afgenomen en nu werd de uitslag met ons besproken, want Karin gaat altijd mee. Dit keer was mijn IgM met 5 punten gestegen van 30 naar 35. Dat was een flinke stijging! Lees verder “Een nieuwe uitslag”
Dit jaar word ik alweer 57. Als ik het zo zie staan vind ik het heel oud lijken. Gelukkig voel ik me niet zo. Het is ook maar een getal. Hoewel ik soms, na een avond te hebben gevoetbald, het niet meevalt om de volgende morgen uit mijn bed te komen . Eenmaal uit bed en na een paar minuten lopen gaat het gelukkig wel weer. Maar daar gaat dit verhaal niet over. Karin had namelijk voor mijn verjaardag iets moois geregeld. We geven elkaar elk jaar cadeau’s, ook omdat de kinderen dat leuk vinden natuurlijk, maar deze keer was het een avondje uit. En geen idee wat het was. Lees verder “Haevn”
Afgelopen donderdag weer een wedstrijd 7×7 gevoetbald. Ik kwam er niet echt in, merkte ik. Bij het warmlopen ging het op zich best lekker. Goed loslopen en rekken en strekken, anders gaat het mis natuurlijk. De wedstrijd zelf moet ik altijd even over het dooie punt heen komen. Misschien moet ik dat even uitleggen. Lees verder “Voetballen: herfst is in aantocht”
Vorige week woensdag weer naar de hematoloog in het Franciscus Vlietland in Schiedam geweest voor de uitslag van het bloedprikken. Het IgM is gestegen naar de 30. Tien jaar geleden was dit het sein om weer te gaan kuren of pillen te slikken om de stijging de kop in te drukken, maar tegenwoordig houd men 50 aan als kritiek punt. Lees verder “Nu eerst vakantie!”
Vorige week weer voor de zoveelste uitslag bij de dokter geweest en de uitslag was volgens de hematoloog weer bevredigend, dus was dat voor mij ook het geval. Eigenlijk mag ik dus niet klagen. Maar op de vraag hoe het nu met met gaat, had ik toch wel wat te klagen. De laatste tijd is er wat mijn mijn ogen. Nu blijkt dat een verschijnsel te zijn wat verband kan houden met Waldenström. Lees verder “Ik mag niet klagen, maar….”
De winter is nog niet begonnen, maar de kou is er al wel. Zeker nu de temperaturen onder het vriespunt komen, begint het weer. E dan bedoel ik het getintel en gevoelloos worden van handen en voeten. Gevolg van de chemotherapie, is dat ik nu met de neuropathie zit. Het zijn mijn voeten en dan vooral mijn linker grote teen die voelen dat de kou weer in de lucht zit. Handschoenen maar weer aan en zoveel mogelijk dikke sokken dragen als ik buiten kom. Lees verder “Daar is de kou weer!”