Afkickverschijnselen

Vroesenpark

Het is nu een week geleden dat ik mijn eerste controle had zonder kuur. Bij deze controle bleek mijn eiwitgehalte nog steeds rond de 12 te schommelen. Dat is dus goed nieuws. De arts vertelde erbij dat de kuur nog steeds doorwerkt. Dus eigenlijk doet hij nog zijn werk. Nu maar hopen dat het eiwit zich gedeisd houdt. De arts vertelde ons dat het heel goed mogelijk is dat in de winter (verkouden kinderen, minder weerstand) het eiwit omhoog gaat. Dat hoeft dus niets verontrustends te betekenen. De volgende keer kan het wel weer gezakt zijn. Pas wanneer er sprake is van een echte stijging bij elke controle, dan gaan we kijken wat er moet gebeuren. Lees verder “Afkickverschijnselen”

Jaaaaaaa!!!!

Maritiem Museum

Het is zover! De kuren zijn verleden tijd. Vandaag bij de (vervangende) arts geweest en de uitslag van kuur 19 gezien. De teller was blijven staan op 12,2. En dit na 12,4-11,5-12,0 bij de vorige kuren. De arts vertelde dat er twee opties waren. Als eerste konden we stoppen met de behandeling, ik was tenslotte al meer dan een jaar aan het kuren. Als tweede optie stoppen met de Rituximab en overgaan op Leukeran i.s.m. Prednison. Gezien mijn situatie ging zijn voorkeur (gelukkig) ook uit naar optie 1. Lees verder “Jaaaaaaa!!!!”

Daar gaan we weer, kuur 17….

Muur

Ik zit midden in mijn dip. Naarmate de kuren vorderen, komt de dip harder aan en duren ze langer. Kuur 17 zit er inmiddels op. Gelukkig een ‘gewone’ kuur. De uitslagen van kuur 12-14 lieten een stagnatie zien van het eiwit. Hij bleef op 15 hangen. Tijdens het bezoek aan de plaatsvervangende arts voor de uitslagen van kuur 14, opperde hij het idee om misschien Leukeran (chemo in de vorm van pillen) bij de kuur te voegen om te kijken of het eiwit nog naar beneden zou gaan. Dat zou betekenen dat er weer nieuwe bijwerkingen bij zouden komen met mijn toch al verzwakte lichaam. Daar zat ik niet echt op te wachten. Lees verder “Daar gaan we weer, kuur 17….”

Wat nu weer?

Klaproos

De laatste week had ik last van hoestbuien, vermoeidheid en later begon daar ook nog een stekende hoofdpijn bij te komen. Navraag op Google leerde mij dat een voorhoofdsholteontsteking wel eens de oorzaak kon zijn. Een flinke verkoudheid was het in ieder geval. In de nacht van donderdag op vrijdag kwam daar nog een koortsaanval bij. Na aandringen van Karin heb ik toch maar even gebeld met de oncologieverpleegkundige en het verhaal uitgelegd. Zij belde even later terug, na onderhoud met de dienstdoende arts, en verteld mij dat ik toch maar even langs moest komen bij de spoedeisende hulp (het was inmiddels 17.30 uur, vandaar). Daar aangekomen mocht ik het verhaal nogmaals aan de verpleger vertellen. Lees verder “Wat nu weer?”

Langzaam, maar gestaag

Sara & Gijs

Kuur 14 is weer achter de rug. De gebruikelijke dipdag ben ik redelijk goed doorgekomen. Gewoon doorlopen en niet zeuren heeft ook zijn voordelen. Daarbij is de zon natuurlijk ook een energie-opwekker.  Op donderdag 5 april gingen we naar de dokter voor de uitslag van kür 13. Het eiwit was gedaald van 15,7 naar 15,0. Het gaat langzaam, maar de kuur doet nog zijn werk. De kuur startte deze keer op vrijdag 6 april, de maandag daarna was het Pasen en de dagbehandeling is dan (uiteraard) gesloten. Lees verder “Langzaam, maar gestaag”

Kuur 13

SFG

Gisteren was het alweer kuur 13 waarvoor ik me moest melden in het SFG. Ik was pas om 10.00 uur aan de beurt, dus om half 10 zat ik buiten in het zonnetje te genieten. De kuur werd om 10.00 uur gestart. eerst werd er nog even misgepakt. Ik dacht even, daar heb je het al kuur 13, maar het viel verder mee. Eerst even spoelen en de pillen hun werk laten doen en daarna werd de zak met imuunotherapie er aan gehangen. Het was in eerste instantie rustig op de afdeling, maar later zat het behoorlijk vol met mensen die hun kuur kwamen doen of bloed kwamen prikken.  Lees verder “Kuur 13”