Na mijn 5e kuur begon het zich al aan te tonen, de ziekte komt meer op de voorgrond. Maar als je eigenwijs bent en gewoon doorgaat, kom je daar te laat achter. Na de 5e kuur was er het feest van mijn schoonmoeder, ze werd 80 jaar. Haar zoon en familie uit Canada kwamen over. De hele week verjaardagen, dagjes uit, fotoshoot en uiteindelijk het feest, het was ook allemaal iets teveel van het goede. Op het feest zelf was ik al opgebrand en de week daarna had ik meer moeten rusten, maar het kwam er niet van. De rust is niet weergekeerd en uiteindelijk ging ik al moe de 6e kuur in. Daarbij zag ik ook nog eens als een berg op tegen het weer moeten zitten in de stoel op de dagbehandeling. De gehele behandeling heb ik via mijn iPad muziek geluisterd. Veel zin in andere dingen had ik niet. Brood kreeg ik niet weg, gelukkig ging het drinken nog aardig. De eerste braakneigingen komen, maar gelukkig blijft het vooralsnog bij neigingen. De rest van de behandeldag heb ik geslapen en ben er alleen uitgekomen voor het avondeten. De dinsdag was al niet veel beter. Gelukkig heb ik een lieve vrouw die goed voor mij zorgt en twee makkelijke kinderen. De woensdag na de kuur knapte ik al aardig op. Helaas is mijn slaap de eerste week nogal onrustig door de prednison. Een slaappil helpt wel even, maar niet genoeg. Daarbij komt dat ik ok nog twee keer op een nacht naar de wc moet en slaap dan maar weer eens in. Zaterdag het verjaardagsfeestje van Sara (ze werd 4 jaar). Het was heel gezellig, maar ook vermoeiend. En met al die mensen en kinderen om me heen heb ik nu een flinke verkoudheid/griep opgelopen. Ja, dat zat er natuurlijk een keer aan te komen. Zeker nu mijn weerstand toch al niet optimaal is. De komende twee weken wordt het goed uitrusten, goed eten en drinken, zo nu en dan naar buiten en opgeladen zijn voor kuur 7. Ja, nog twee te gaan en daarna hoop ik er even van af te zijn. En mijn lichaam gaat potverdorie gewoon meewerken!
Het leven met waldenström
